Tuż za granicą Agaete zielony krajobraz ustępuje miejsca surowym i dzikim wzgórzom z rzadka porośniętymi rachityczną roślinnością, które niemal pionowo opadają do morza. Zachodnia część Gran Canarii jest zdecydowanie najrzadziej odwiedzana przez turystów.
Z Agaete do Aldea de San Nicolas
Jakieś 40 km dzieli Agaete od leżącej na południe wioski Aldea de San Nicolas, a te 40 km tojedna z najbardziej i krętych tras na wyspie (ponoć jest na niej 365 zakrętów), ale też najbardziej widowiskowa – by ją przejechać, trzeba mieć dość mocne nerwy i dużą wprawę. Malownicza GC-200 prowadzi przez niewielkie miasteczko El Risco, z którego nieutwardzona droga biegnie do uroczej i niemal zawsze bezludnej Playa dcl Risco. Kilka kilometrów dalej w skale atrakcyjny Mirador del Risco, z którego rozpościera się wspaniały widok na całe północno-zachodnie wybrzeże Gran Canarii i bezkres oceanu. Przy dobrej pogodzie na horyzoncie można zobaczyć Teneryfę i jej najwyższe wzniesienie, Pico de Teide
Aldea de San Nicolas
Aldea de San Nicolas to właściwie zespół kilku różnych wiosek otoczonych przez plantacje pomidorów (niestety, większość z nich uprawia się w przykrytych białymi płachtami „szklarniach”, które szpecą krajobraz). Trzeba przyznać, że pod względem architektury nie jest to najbardziej atrakcyjny rejon wyspy – w Aldea de San Nicolas można stoi zaledwie kilka tradycyjnych domów z XVII i XVIII w.
O wiele atrakcyjniejsza niż samo miasteczko jest surowa górska okolica oraz odległa o kilka kilometrów kamienista Playa de Aldea. Tuż za miastem, w osadzie Artejevez warto zwiedzić ponoć największy w Europie ogród z kaktusami – Cactualdea, w którym są organizowane także pokazy tradycyjnych sportów kanaryjskich.
Do miasteczka dojeżdżają autobusy z Galdar oraz Puerto de Mogan (#38). Działa tu niewielkie biuro informacji turystycznej. Na plaży jest kilka niezłych restauracji, w których warto spróbować potraw ze świeżych ryb – największą popularnością cieszy się Luis.
Carretera de las Presas
Droga GC-210, zwana „szlakiem zapór”, prowadzi z Aldea de San Nicolas w kierunku wnętrza wyspy.
Niezwykle kręta i wąska przecina surowy Barranco de la Aldea. Pomiędzy nagimi cynamonowymi ścianami jaru co jakiś czas pojawiają się zielone oczka potężnych sztucznych zbiorników (presas). GC-210 to jedna z najbardziej wymagających i trudnych tras na wyspie, jednak ci, którzy odważą się ją przejechać, będą pod ogromnym wrażeniem.
Gran Canaria vs Teneryfa
Dwie największe wyspy przez wiele lat oficjalnie konkurowały o miano stolicy archipelagu. Dziś, kiedy problem kompromisowo rozwiązano, dawna rywalizacja jest raczej powodem do delikatnie złośliwych żartów. Podobno wznoszący się na ponad 3000 m n.p.m. wulkan Teide najlepiej widać z… Gran Canarii.