Cueva de Caracol
Zespół jaskiń w pobliżu Ermita Virgen de los Reyes dawniej był zamieszkiwany przez pracujących w tych rejonach pasterzy. To bardzo ważne miejsce dla mieszkańców wyspy, bowiem tu od pamiętnego stycznia 1546 r. aż do momentu wybudowania kaplicy był przechowywany posążek Virgen de los Reyes.
Wyspa Południkowa
Od II w., kiedy grecki kartograf Ptolemeusz uznał Punta de Orchilla za punkt odniesienia do wykreślania map i dokonywania obliczeń geograficznych, uważano, że przez najbardziej wysunięty na za zachód punkt El Hierro przebiega południk zerowy (Meridiano Cero). Niestety, w 1884 r., po przeprowadzeniu dokładnych obliczeń, ku oburzeniu mieszkańców El Hierro południk przeniesiono do Greenwich w Wielkiej Brytanii. Na pamiątkę dawnych czasów El Hierro w dalszym ciągu bywa nazywane Wyspą Południkową (Isla del Meridiano).
El Sabinar
Hiszpańskie słowo sabina oznacza jałowiec, natomiast sabinar odnosi się do jałowcowego lasu, którym jest porośnięta zachodnia część wyspy. Nie jest to jednak zwyczajny las – rośliny pod wpływem silnych północno-wschodnich wiatrów pochyliły się ku ziemi i przybrały zaskakujące, powykręcane formy. Patrząc na charakterystyczne „udręczone drzewa”, można odnieść wrażenie, że przegrały one walkę z wiatrem, ale nic bardziej błędnego -mierzące 12 m jałowce stawiają nieustanny opór siłom natury już od ponad tysiąca lat. Jałowce są pod ochroną, należy więc pamiętać, że zbieranie drewna podczas wizyty w El Sabinar jest zabronione.
Mirador de los Bascos
Z punktu widokowego na wysokości 800 m, o tajemniczej nazwie Mirador de los Bascos, roztacza się jeden z najbardziej spektakularnych widoków na El Golfo, z białymi domkami Sabinosy na pierwszym planie i Roąues de Salmor w tle. Wycieczkę na Mirador de los Bascos trzeba zaplanować w pogodny dzień, ponieważ często bywa spowity chmurami.
Faro de Orchilla
Faro de Orchilla to latarnia morska wzniesiona na najdalej wysuniętym na zachód punkcie El Hierro, archipelagu, Hiszpanii i Europy, zwanym Punta de Orchilla lub Cabo de Orchilla. Przez stulecia uważano, iż właśnie w tym miejscu przebiega południk zerowy. Latarnia morska, wybudowana w 1933 r. jest obecnie całkowicie zautomatyzowana i niestety, zamknięta dla zwiedzających. Jednak wszyscy, którzy dotrą do stóp Faro de Orchilla, mogą otrzymać za niewielką opłatą w biurze informacji turystycznej w Valverde ozdobny certyfikat zaświadczający o przekroczeniu południka zerowego. W okolicy latarni są trzy warte uwagi pomniki: pierwszy to wzniesiony w 1989 r. Monumento al Meridniano Cero, upamiętniający dawną funkcję tego miejsca; drugi to niewielki pomnik z białego marmuru, postawiony ku pamięci pierwszego latarnika z Faro de Orchilla – Carmelo Heredii Olmosa; trzecim jest prosty drewniany krzyż, Cruz del Emigrante, upamiętniający emigrujących z wyspy, których żegnało światło wzniesionej pośród wulkanów latarni. Do Faro de Orchilla można dojechać z północy lub ze wschodu; w obu przypadkach z głównej trasy należy skręcić w wąską i krętą asfaltową drogę. Asfalt po kilkunastu metrach zamienia się w szutrowy, wyboisty trakt. Osoby, które zdecydują się na wypożyczenie samochodu, zapewne zostaną poinstruowane, iż do Faro de la Orchilla nie można dojechać. Nie jest to prawda – dojechać można, trzeba jednak jechać powoli i ostrożnie, a po powrocie koniecznie umyć pojazd.
Embarcadero de Orchilla
Kilkaset metrów na wschód od latarni jest niewielkie kamienne molo Embarcadero de Orchilla. Dawniej z tego miejsca pod osłoną nocy herreńos wyruszali do Ameryki Południowej w poszukiwaniu szczęścia i chleba. Obecnie dominuje tu naturalny basen z morską wodą; jest też strefa piknikowa.